Het stadion van Swansea ziet eruit als een vuilnisbelt. We komen allemaal samen in het midden, iedereen is stil. In het uitvak horen we de rest van West Ham zingen. Waar wij staan, heerst om ons heen een ijselijke stilte. We worden allemaal een beetje nerveus. Het is bijna drie uur. Plotseling slaat de sfeer om. Een paar dikke, vette Taffies (bijnaam voor iemand uit Wales) dagen onze voorste rij uit…ze staan nu overal om ons heen. Nu gaat het echt gebeuren. Een van die gasten uit Stratford leunt over een dranghek en drukt een gloeiendhete kroket in het gezicht van een Taff. De Taff schreeuwt het uit en terwijl hij zijn hoofd omhoog doet, trapt iemand hem recht op zijn bek.

    We stormen naar beneden hun voorste linies in. Ik zie Shane met zijn armen zwaaien en ik probeer bij hem te komen, maar een grote, dikke Taff pakt mijn jas waardoor ik mijn evenwicht verlies. Hij trekt me naar zich toe. Ik worstel om me los te rukken en mijn evenwicht te hervinden. Het volgende moment lig ik op de grond en denk dat het afgelopen is. Maar als ik weer opkrabbel, vliegen er twee gasten bovenop die Taff. Ik doe mee en schop en sla naar alles wat beweegt. Heel het vak wordt wild als onze groep helemaal los gaat op die dikke Taffs.

    De smerissen uit Wales komen eraan gerend. Ze raken de Taffs niet aan. Ze pakken alleen ons en slaan ons terug met hun knuppels. Uiteindelijk drijven ze ons in een hoek en zetten ze ons terug in het uitvak van West Ham. Iedereen is zo opgefokt dat er niet meer naar de wedstrijd wordt gekeken.

    De smeris laat ons nadat de wedstrijd is afgelopen nog dertig minuten in het vak zitten. Ze marcheren ons dicht opeengepakt naar de uitgangen, maar dan laten ze ons nog niet gaan. Met politiewagens escorteren ze ons naar de snelweg. Ze laten zich niet nog eens verrassen…

    Het is ondertussen middernacht en het wegrestaurant is afgeladen. Mijn eerste reactie is: “Van wie is die firm?” Het zijn op zijn minst 300 man. Het gaat zeker los, vet los, maar wie zijn het godverdomme? De rest van onze groep komt binnen. Nu gebeurt het. Swallow en zijn firm zijn omsingeld. Ik vlieg eropaf en ram een van die gasten met een asbak op zijn hoofd. Meteen wordt ik met iets geslagen. Mensen schreeuwen en de hele tent wordt gek. Er wordt gegooid met alles wat maar voorhanden is, kopjes, borden, dienbladen, alles. Overal vliegen mensen in het rond.

    Ik ben trots op onze groep, samen met de Brit Boys zitten we midden in de actie. Er wordt aan me getrokken en ik word geslagen en gestompt…maar het lijkt erop alsof we ze terugdringen. Ik haal uit naar alles en iedereen.

    We hebben nu een patstelling bereikt en door beide zijden worden dingen gegooid. Ik voel dat we ze met nog één aanval kunnen laten rennen. We klappen er nog één keer op en, ja, ze draaien zich om en rennen de trap af en de parkeerplaats op. Ik ren terug naar de grote hal. Daar zie ik dat een paar van hen over de balie springen om via de keuken te kunnen vluchten. Daarna kom ik terug bij de trap waar Andy, Danny Tiderman en een paar anderen een flipperkast naar de trap duwen. Beneden staat nog een groep omhoog te kijken als die flipperkast eindelijk over de rand wordt geduwd en, klabam, naar beneden stuitert recht op die gasten. De andere groep rent ervandoor, ze hebben genoeg gehad.

Gefeliciteerd! Je hebt net de InterCity Firm ontmoet.